Programma:

De komende tijd rijd ik een pittig programma dat er als volgt uitziet:

19 t/m 21 april: Circuit Saone et Loire
26 t/m 28 april: Tour du Jura
1 mei: Bourg-Arbent-Bourg
4 mei: Tour de Berne
5 mei: Tour du Chablais
8 t/m 12 mei: Giro delle Friuli
16 t/m 19 mei: Tour du Franche Comté
24 t/m 26 mei: Boucles de la Marne

Vanmiddag gaan we richting Le Creusot voor het Circuit Saone et Loire!

Mont Faron en GP Liergues..

Na het Circuit des Ardennes ben ik een paar dagen naar Nederland geweest om uit te rusten van de afgelopen reeks wedstrijden. Ik heb gedurende vijf dagen mijn fiets niet aangeraakt. Iets wat ik vrij lastig vind, maar wat wel belangrijk is met het oog op het zware programma dat eraan komt!

Na die vijf dagen heb ik op zaterdag een klimtijdrit gereden op de Mont Faron. Ik was er nog nooit opgereden, maar dat is echt een lastige klim. Ik voelde dat ik heel diep kon gaan, maar ik viel op het eind flink stil. Uiteindelijk werd ik 8e.

Zondag ben ik van start gegaan in de GP Liergues. Een zware omloop van 15km met 2 beklimmingen. Daarbij kwam nog de eerste keer in echte warmte. Ik wist niet zo goed wat ik moest verwachten dus ik wilde proberen om mijn ploegmaten te helpen. Direct na de start reden er 15 man weg met 7 man van VC Caladois. Na een kilometer of 30 reden ze 2 minuten voor ons uit. Daar pakte een ploeg het initiatief en begon te achtervolgen. Onderaan een van de beklimmingen zaten we op een halve minuut en explodeerde de koers. Bovenop lag alles in brokken en reden we 20 seconden achter de koplopers. Iedereen zat op de limiet en ik reed in een ruk naar de leiders. Toen ik aansloot viel het achter ons redelijk stil en we pakten snel twee minuten. Per ronde vielen er vervolgens renners af en af en toe kwam er nog een renner aansluiten. In de finale kwamen we met 7 man op kop. Ik voelde inmiddels dat ik helemaal leeg was dus ik probeerde vooral aan te klampen en dat lukte nog best aardig. Bij de aankomst op de laatste heuvel moest ik wel iedereen laten gaan en finishte als 6e. 

Achteraf had ik dit niet echt verwacht, maar dat is natuurlijk prettig en bied veel perspectief voor de volgende koersen! Te beginnen met volgende week. Het Circuit de Saone et Loire!

Vougy en Circuit des Ardennes

Na Annemasse-Bellegarde ben ik een week aardig slecht geweest van de koude, maar tegen Vougy ging het wel weer. In Vougy werd er de eerste twee uur rustig aan gedaan en daarna op een rondje van 12km met een korte klim (max 25%) werd er flink aangevallen. Op drie ronden van het einde ben ik al een keer gegaan, maar kwam toch alles weer terug. De volgende ronde lukte het wel om weg te rijden. Later sloot er 13 man bij mij aan met maar liefst vijf man van Armee de Terre. Ik heb dus twee ronden niks meer gedaan. Zij reden vol door en wegkomen was dus zinloos aangezien het laatste stuk in dalende lijn was. Ik werd 11e in de sprint.

De dag na de wedstrijd voelde ik mij eigenlijk beter dan in de koers. M'n lichaam was weer losgekomen door de koers. Ik ging met goede moed naar Circuit des Ardennes, maar had geen idee wat ik zou kunnen.

De eerste etappe was typisch een koers waar ik echt een hekel aan heb. Een hele dag kans op waaiers, maar er gebeurde weinig. Iedereen wil wel vooraan blijven waardoor het heel nerveus is. In de finale ben ik overal langs gereden naar voren en zat dan ook in de eerste groep van 50 man aan de finish. Geen tijd verloren en dat was de bedoeling.

De tweede etappe was de lastigste en hoopte ik goed mee te kunnen. In de finale zaten drie lastige beklimmingen waarvan de laatste op 15km van de streep. Onderaan de laatste klim werd er vol gereden door een Deense ploeg waardoor wij nog met 12 renners over bleven. Halverwege de klim sprong ik naar twee koplopers toe en met zijn drieen kwamen wij boven. Later kwamen we weer met alle renners bij elkaar in de afdaling. In de spurt werd ik 8e. Ik stond nu 10e in het klassement.

De laatste dag bestond uit een ploegentijdrit in de ochtend en een dikke 100km in de middag. In de ochtend reden wij met de ploeg een hele goede tijdrit en eindigde als 5e! Hierdoor steeg ik ook naar de 5e plek in het klassement. In de middag wilde ik kijken wat er nog kon.

In de middag werd er de hele tijd vol gas gereden en op de laatste klim kwamen we met een groepje van 10 boven en daar ontbraken de nummer 3 en 4 in het klassement. Ik wilde wel doorrijden, maar helaas zag niemand dat zitten waardoor we weer met 50 man samen kwamen. Dat was wel jammer, maar ik finishte in het peloton en eindigde dus als 5e in het klassement. Vooraf had ik hier zeker voor getekend in zo een grote koers. Ik ben nu ook zeker tevreden aangezien ik erg goed mee kon in deze koers. Er komt een mooi zwaar programma aan dus lekker doorknallen!

Programma

Zoals onderaan m'n vorige post stond zou ik snel mijn programma kennen voor de maand april. Nu heb ik mijn programma zelfs tot 12 mei. Dat vind ik erg prettig, want dan kan ik plannen maken en doelen stellen! Het ziet er als volgt uit:

1 april: GP Vougy(coupe de france)
5-7 april: Circuit des Ardennes
14 april: GP Liergues
19-21 april: Circuit Saone et Loire
26-28 april: Tour du Jura
4 mei: Tour de Berne
5 mei: Lucerne
8-12 mei: Giro delle Friuli Venezia

Veel etappe wedstrijden en daar heb ik net heel veel zin in! Ik heb nog meer dan genoeg voorraad 2-prepare, dus ik ben goed gewapend om zo snel mogelijk te herstellen en mijn lichaam gezond te houden in dit soort zware periodes!

Annemasse Bellegarde et retour!

Met de goede vorm was de moraal natuurlijk goed voor een mooie zware koers als Annemasse Bellegarde! 180 kilometer met 5 beklimmingen voor de bergprijs. Daarnaast nog veel stukken omhoog die ze verder niet vernoemden. Bij de start was het aardig weer. Een graad of 10 en bewolkt. Na een kilometer of 70, waarin weinig gebeurde, ben ik naar de auto gegaan en heb ik mijn kniestukken afgegeven. Mijn lange handschoenen heb ik bij mij gehouden(achteraf geniaal).

Na een kilometer of 100 begonnen de eerste breuken te ontstaan bergop en ik zat al eens mee in een kopgroep van 15 man. Toen begon het ook al een beetje te regenen en in de afdalingen was het erg koud! Op een vlakker deel na ongeveer 120km ben ik samen met een andere renner weggereden uit het peloton. Ik wilde het liefst langer wachten, maar het was zo koud dat ik dit als enige uitweg zag om mijzelf op te warmen. Na 140km kwamen wij bij de laatste klim van ongeveer 7km. Op het vals plat voor de klim reed ik mijn medevluchter eraf en ik heb de hele klim alleen gedaan in de mist en tussen sneeuwmuren! Op dat moment genoot ik er eigenlijk bestwel van(bergop was ook niet zo koud!) In de afdaling begon ik het vreselijk koud te krijgen, maar ik ben gewoon vol blijven rijden. Op 15 km van de finish kwam er nog een renner bij mij en die rijd mij er op 5km van de meet af. Ik bleef constant op 5 seconden hangen, maar ik kon niet meer terugkomen. Net voor de streep kwam er nog een achtervolger over mij heen, maar ik was totaal leeg en werd 3e. Eerlijk gezegd was ik allang blij dat ik over de streep was, want ik had het zo koud.

In de auto heb ik vervolgens twintig minuten zitten trillen voordat ik kon beginnen met omkleden. Daarna moest ik nog naar de huldiging voor mijn 3e plek, winst in de bergprijs en de 3e plek in de tussensprints. Gelukkig hadden ze een verwarming in de podiumwagen waardoor ik daar ook nog een beetje op kon warmen. Daarna nog 4 uur terug naar Aix en na flink wat eten begon ik mij weer een beetje mens te voelen! De vorm is dus nog goed! Mijn volgende koersen zijn op 1 april de GP Vougy(coupe de france) en daarna van 5 t/m 7 april Circuit des Ardennes. Daarna is het nog even afwachten!!

Gp San Giussepe 1.2, je maakt wat mee in Italie!

Zo, dat was me het weekend wel. Zaterdagochtend om 7 uur vertrokken voor een verplaatsing van 900km. Althans, dat was de bedoeling, maar onze ploegleider ging nog een renner oppikken bij het vliegveld van Bologna. Wij zouden met het busje verder rijden en het was alleen maar rechtdoor. Nou hadden wij een simpele ziel mee denk ik, want die heeft echt totaal niet gekeken en in plaats van richting Pescara/Ancona te rijden bleef hij letterlijk rechtdoor rijden naar Florence. Een van mijn ploeggenoten merkte op dat deze weg wel erg bergachtig was in vergelijking tot de kustweg die we zouden moeten hebben, maar onze chauffeur wist zeker dat het alleen maar rechtdoor was. Totdat we Toscane binnenreden, dat was toch echt onmogelijk, want dat is de andere kant van Italie. Toen konden we al niks meer doen en bij Florence zijn we dan gekeerd. Goed voor 200 extra autokilometers!

Uiteindelijk zijn we 30km voor Macerata de auto uitgegaan. Hierop heb ik stevig aangedrongen, want ik had weinig vertrouwen in het vinden van de weg in een keer en zo waren we in ieder geval zeker dat we nog even konden fietsen. Mijn vrees bleek waarheid en op het kleine kaartje wat we hadden was het enorm simpel te vinden als je meer dan 0,1 hersencel hebt. Toen ik het zag ben ik dan ook in een streep naar het hotel gereden. Mijn ploeggenoten kwamen ruim een half uur later aan. Half onderkoeld, want inmiddels was het 19u in de avond en dan is het ook in midden-Italie koud;)

Voordeel van onze late aankomst was dat wij wel snel aan konden schuiven en de bedden waren in het hotel misschien niet super, maar de pasta was "perfetto"! Ik heb het laten smaken en 2x extra gevraagd en de aardappels dan maar laten staan! Mijn ploegleider spuugde de pasta uit, omdat die volgens hem niet lang genoeg gekookt was. Tjah ik denk dat hij gewend is aan de pastapurree die we in Frankrijk krijgen en die minimaal een half uur doorkookt.

Vervolgens ben ik snel m'n bed in gedoken en heb ik een nachtje heerlijk geslapen. De volgende ochtend mij werkelijk verbaasd over wat die Italianen naar binnen schuiven voor een koers. Wij, bij Aix, letten heel goed op ons eten. We eten niet te veel. Gooien niet alles dwars door elkaar heen naar binnen. Dit alles om de maag zoveel mogelijk te ontlasten. Ik voel me daar goed bij en heb met bewondering zitten kijken naar Italianen die werkelijk beginnen met koffie, melk met cornflakes, in plastic verpakte croissants, koekjes, tostibrood en weet ik het wat nog meer. Een uur later gaan ze vervolgens aan de groente met pasta en aardappelen met vlees. Tjah dan kan ik me voorstellen dat je in het begin van de koers een beetje vierkant draait.

Ohja, de koers! Nou, volgens mijn ploegleider was het onmogelijk een resultaat te rijden, want in Italie rijden ze veel te hard. De voorbespreking was dan ook. Raccrochez Vous. Blijf zo lang mogelijk aanhangen. Vervolgens hebben we 2,5u op een slakkentempo achter een kopgroep van 7 man gereden. Na 110km ben wilde ik met een groepje wegrijden, maar ik kreeg niemand mee dus ging ik alleen. Na enkele kilometers zag ik een groepje achter mij en daar heb ik opgewacht. We pakten de vroege vlucht terug en kwamen met 9 man voorop. Vervolgens wilde er niemand, lees: NIEMAND, rijden. We hadden een dikke minuut voorsprong. Echt volstrekt belachelijk. We reden bij momenten met z'n negenen naast elkaar. Daarna heb ik mijn ploegmaten op 30km overboord gegooid. Misschien niet zo heel slim, maar ik irriteerde me mateloos aan dat gedrag. Ik werd dan op 10km teruggepakt door 7 anderen en die draaiden perfect rond. Dat was prettiger. Helaas was bij mij het beste er wel af en finishte ik al 6e in een aankomst die mij ook niet echt lag. Maar goed, een 6e plek terwijl de ploegleider zei dat we hier nooit een uitslag zouden rijden is prima. Hij was dan ook tevreden, maar plaatste enkele kanttekeningen, omdat ik misschien wel de sterkste in koers was, maar een solo van 20km in de finale gaat je niet in de koude kleren zitten..

Daarna hebben wij nog even 900km in de auto gedaan om af te sluiten. Onderweg nog over dezelfde besneeuwde wegen als Milaan-Sanremo gereden om vervolgens om 4u in de nacht in Aix te arriveren. Helaas kan ik niet zo goed uitslapen dus ga ik vanmiddag nog maar even proberen te slapen..

Volgende week Annemasse-Bellegarde!!

Paris-Troyes (1.2)

Gister weer een grote uitdaging waar ik toch wel een beetje naartoe gewerkt had. Paris-Troyes, een 1.2 koers met een sterke bezetting waaronder twee procontinental teams en enkele continentale teams. Ik wist niet zo goed wat ik moest verwachten, maar het gevoel op training was goed deze week, dus dat hoopte ik wel om te kunnen zetten in resultaat, maar ik had wat twijfels aangezien mijn langste koers tot nu toe 145km was en die profploegen al enkele koersen tot 200km in de benen hadden.

Vanaf de start werd er direct flink doorgereden en tot aan km 70 viel het eigenlijk nooit stil. Toen was er gedurende 10km een pauze waarvan een renner gebruik maakte om vier minuten weg te rijden. Daarna brak de koers open en viel het nooit meer stil. Ik zat constant vooraan en maakte na ongeveer 100km de sprong naar 8 man die voorop reden. Later sloten er nog enkele renners aan en we waren vertrokken met een man of 20. Op de heuveltjes werden er geregeld renners gelost en uiteindelijk gingen we met 13 man de finale in. Op 3 km van de streep wist ik een goede versnelling te plaatsen en ik pakte 100m voorsprong. Helaas was er nog een sprinter die een ploegmaat mee had. Die hield het tempo hoog, maar kwam zeker niet dichterbij. Op het laatste stukje omhoog konden er echter een paar renners de sprong naar mij maken waardoor op 1km van de streep iedereen bij elkaar was. Ik voelde me echter nog goed en wilde nog sprinten, maar in de laatste bocht ging er een recht voor m'n neus onderuit waardoor ik volledig stil stond. Zelfs 2 renners die al gelost waren passeerden mij nog en ik finishte 11e. Vooraf had ik dit zeker een mooi resultaat gevonden, maar met het gevoel dat ik had weet ik dat er meer in zat dus dan is het een beetje dubbel.

Volgende week de GP San Giussepe in Italie! Ik ben benieuwd!!