Gister weer een grote uitdaging waar ik toch wel een beetje naartoe gewerkt had. Paris-Troyes, een 1.2 koers met een sterke bezetting waaronder twee procontinental teams en enkele continentale teams. Ik wist niet zo goed wat ik moest verwachten, maar het gevoel op training was goed deze week, dus dat hoopte ik wel om te kunnen zetten in resultaat, maar ik had wat twijfels aangezien mijn langste koers tot nu toe 145km was en die profploegen al enkele koersen tot 200km in de benen hadden.
Vanaf de start werd er direct flink doorgereden en tot aan km 70 viel het eigenlijk nooit stil. Toen was er gedurende 10km een pauze waarvan een renner gebruik maakte om vier minuten weg te rijden. Daarna brak de koers open en viel het nooit meer stil. Ik zat constant vooraan en maakte na ongeveer 100km de sprong naar 8 man die voorop reden. Later sloten er nog enkele renners aan en we waren vertrokken met een man of 20. Op de heuveltjes werden er geregeld renners gelost en uiteindelijk gingen we met 13 man de finale in. Op 3 km van de streep wist ik een goede versnelling te plaatsen en ik pakte 100m voorsprong. Helaas was er nog een sprinter die een ploegmaat mee had. Die hield het tempo hoog, maar kwam zeker niet dichterbij. Op het laatste stukje omhoog konden er echter een paar renners de sprong naar mij maken waardoor op 1km van de streep iedereen bij elkaar was. Ik voelde me echter nog goed en wilde nog sprinten, maar in de laatste bocht ging er een recht voor m'n neus onderuit waardoor ik volledig stil stond. Zelfs 2 renners die al gelost waren passeerden mij nog en ik finishte 11e. Vooraf had ik dit zeker een mooi resultaat gevonden, maar met het gevoel dat ik had weet ik dat er meer in zat dus dan is het een beetje dubbel.
Volgende week de GP San Giussepe in Italie! Ik ben benieuwd!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten